Sąd Najwyższy w dn. 04 sierpnia 2021 r. podjął uchwałę w sprawie o sygn. III PZP 6/20, w której w składzie 3 sędziów rozstrzygnął dwa ważne zagadnienia prawne:

– „Czy w aktualnym stanie prawnym do rozpoznania zażalenia na postanowienie o odmowie uzasadnienia wyroku wydanego przez sąd pierwszej instancji oraz jego doręczenia właściwy jest sąd drugiej instancji na podstawie art. 394 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1575 z późn. zm. dalej jako „k.p.c.”), czy też właściwy jest inny skład sądu pierwszej instancji na podstawie art. 394(1a) § 1 pkt 7 k.p.c.?”,

– „Czy w aktualnym stanie prawnym, ustanowiony w treści art. 132 § 1 k.p.c. obowiązek doręczania w toku sprawy przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej odpisów pism procesowych z załącznikami bezpośrednio adwokatowi, radcy prawnemu, rzecznikowi patentowemu lub Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej i towarzyszący mu obowiązek zamieszczenia w treści pisma procesowego wnoszonego do sądu oświadczenia o doręczeniu odpisu pisma drugiej stronie albo o jego nadaniu przesyłką poleconą, pod rygorem zwrotu pisma bez wzywania do usunięcia tego braku – dotyczy również składanego w formie pisma procesowego żądania doręczenia wyroku z uzasadnieniem?”

​Sąd Najwyższy odpowiadając na pierwsze pytanie uznał, że „zażalenie na postanowienie o odmowie uzasadnienia wyroku oraz jego doręczenia rozpoznaje sąd drugiej instancji (art. 394 § 1 w związku z art. 3941a § 1 pkt 7 i art. 3941b k.p.c.)”.

W kwestii szczególnie interesującej dla prawników, na temat której od czasu reformy k.p.c. toczyło się wiele dyskusji wśród profesjonalnych pełnomocników Sąd Najwyższy rozwiewając wszelkie wątpliwości wskazał, że: „odpis wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem nie podlega doręczeniu w trybie określonym w art. 132 § 1 k.p.c. także po wejściu w życie ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1469)”. Powyższe oznacza, że wniosek o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem nie podlega regułom określonym w art. 132 § 1 k.p.c. zatem wymiana ww. pisma między profesjonalnymi pełnomocnikami nie jest konieczna.