Jednym z ważniejszych obowiązków osób zarządzających przedsiębiorstwem, które boryka się z niewypłacalnością, jest równomierne zaspokajanie wierzycieli. Prawo nie pozwala na to, by przedsiębiorca wybierał sobie kontrahentów, którym zapłaci oraz tych, którzy zostaną bez zapłaconej faktury. Jest to częsta pokusa, by realizować te płatności, które są dla nas opłacalne w tym sensie, że gwarantują szybką dostawę towaru czy też dany wierzyciel lub jego pełnomocnik bardziej intensywnie domagają się zapłaty. Zgodnie z art. 302 § 1 k.k. kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, spłaca lub zabezpiecza tylko niektórych, czym działa na szkodę pozostałych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 

Warto pamiętać także o tym, iż prawo karne penalizuje działania dłużnika, który próbuje uciekać z majątkiem, mając świadomość, iż nie jest w stanie zaspokoić wszystkich wierzycieli. W art. 301 § 1 k.k. czytamy, że kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli udaremnia lub ogranicza zaspokojenie ich należności przez to, że tworzy w oparciu o przepisy prawa nową jednostkę gospodarczą i przenosi na nią składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Z kolei zgodnie z art. 300 § 1 k.k., kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Odpowiedzialności karnej podlega także ten, kto celowo lub choćby poprzez lekkomyślność, będąc dłużnikiem co najmniej kilku wierzycieli, doprowadza do stanu upadłości (art. 301 § 2, 3 k.k.).

O przepisach tych nie wolno zapominać, w szczególności mając na względzie, że nawet jeśli organy ścigania nie zainteresują się daną działalnością dłużnika z urzędu, to pokrzywdzony wierzyciel chętnie im o tym przypomni składając stosowne zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.