TSUE w wyroku z dn. 17 czerwca 2021 r. sygn. C-579/19 stwierdził, że: „Systematyczne rejestrowanie adresów IP użytkowników oraz udostępnianie ich nazw i adresów pocztowych podmiotowi praw własności intelektualnej lub osobie trzeciej w celu umożliwienia wytoczenia powództwa o odszkodowanie jest, pod określonymi warunkami, dopuszczalne. Żądanie udzielenia informacji skierowane przez podmiot praw własności intelektualnej nie może mieć znamion nadużycia oraz musi być uzasadnione i proporcjonalne”.
TSUE wyjaśnił, że „zamieszczanie z wykorzystaniem sieci równorzędnej (peer-to-peer) wcześniej pobranych segmentów pliku multimedialnego zawierającego chroniony utwór stanowi podawanie utworu do publicznej wiadomości, mimo że owe segmenty nie nadają się do wykorzystania jako takie, a zamieszczanie odbywa się automatycznie, jeśli użytkownik zarejestrował oprogramowanie do wymiany plików BitTorrent udzielając zgody na jego stosowanie po należytym poinformowaniu o jego właściwościach. Podmiot praw własności intelektualnej, który uzyskał te prawa w drodze cesji wierzytelności i nie korzysta z nich, lecz usiłuje dochodzić odszkodowań od podmiotów, które w jego ocenie naruszają te prawa, może co do zasady korzystać ze środków, procedur i środków naprawczych ustanowionych w prawie Unii, chyba że jego żądanie ma znamiona nadużycia prawa. Ewentualne stwierdzenie takiego nadużycia należy do sądu krajowego, który mógłby w tym celu sprawdzić np. czy w przypadku odmowy polubownego rozwiązania sporu, powództwa te zostały rzeczywiście wniesione”. W odniesieniu do żądania udzielenia informacji Trybunał stwierdził, że „należy je odrzucić, jeśli jest ono nieuzasadnione lub nieproporcjonalne, czego ustalenie należy do sądu krajowego. Przyjmując taką wykładnię Trybunał zmierza do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony własności intelektualnej na rynku wewnętrznym”.
Trybunał orzekł również, że „prawo Unii co do zasady nie stoi na przeszkodzie ani systematycznej rejestracji przez podmiot praw własności intelektualnej lub przez osoby trzecie adresów IP użytkowników sieci równorzędnych (peer-to-peer), których łącza Internetowe miały być wykorzystywane do działań naruszających prawo (uprzednie przetwarzanie danych), ani podawaniu nazw i adresów pocztowych użytkowników do wiadomości tego podmiotu lub osoby trzeciej w celu wniesienia powództwa o odszkodowanie (późniejsze przetwarzanie danych). Jednakże inicjatywy i żądania kierowane w tym zakresie powinny być uzasadnione, proporcjonalne i nie mieć znamion nadużycia, a ponadto powinny być ustanowione w krajowym środku ustawodawczym ograniczającym zakres praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa Unii”. Trybunał uściślił, że „prawo to nie nakłada na spółkę obowiązku udostępniania osobom prywatnym danych osobowych po to, aby umożliwić im wnoszenie do sądów cywilnych powództw o naruszenie praw autorskich. Prawo Unii zezwala jednak państwom członkowskim na nałożenie takiego obowiązku”.