W obliczu negatywnych skutków ekonomicznych spowodowanych epidemią COVID – 19, wielu z przedsiębiorców nie ma możliwości realizacji na czas swoich zobowiązań podatkowych. Na podstawie rozwiązań przewidzianych w tarczy antykryzysowej, płatnicy podatku od nieruchomości: gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, których płynność finansowa ulega pogorszeniu w związku z epidemia, mogą skorzystać z dwóch preferencyjnych rozwiązań w tym zakresie.
W przypadku podatku od nieruchomości związanej z prowadzeniem działalności, w obowiązującej od 1 kwietnia 2020 r. tarczy antykryzysowej, przewidziano następujące instrumenty podatkowe:
- zwolnienie z podatku od nieruchomości za część roku 2020 dla określonych grup przedsiębiorców ( 15p) oraz,
- przedłużenie maksymalnie do 30 września 2020 r. terminów płatności rat podatku, płatnych w okresie od kwietnia do czerwca 2020 r. (art. 15q).
Warunkiem dla skorzystania z powyższych preferencji koniecznym jest podjęcie stosownej uchwały przez radę gminy, bez której skorzystanie z ulgi nie będzie możliwe. Ponadto będą mogły z nich skorzystać wskazane grupy przedsiębiorców, których funkcjonowanie wskutek rozprzestrzeniającej się epidemii przyjęło niekorzystny obrót. De facto to wyłącznie organ gminy ma możliwość ograniczenia zakresu ich stosowania dla wybranej grupy podatników. Biorąc pod uwagę tak daleką autonomię organów, warto zapoznać się z innymi rozwiązaniami prawnymi oferowanymi przez dotychczasowe przepisy, gdzie na podstawie art. 67a§1 Ordynacji podatkowej podatnik ma prawo do złożenia wniosku:
- o odroczenie terminu płatności podatku lub rozłożenia zapłaty podatku na raty;
- o odroczenie lub rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek.
Co się zmieniło? Do tej pory w decyzji o jej przyznaniu organ podatkowy ustalał opłatę prolongacyjną od kwoty podatku lub zaległości podatkowej. Natomiast obecnie, do decyzji wydanej na podstawie art. 67a§1 pkt 1 lub 2 Ordynacji podatkowej, dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu państwa, na podstawie wniosku złożonego w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19 albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, nie stosuje się przepisów art. 57 § 1 i 8 tej Ustawy, co oznacza, iż opłata prolongacyjna nie powinna zostać ustalona.