Niemożność wykonywania pracy stacjonarnej przez osobę odbywającą obowiązkową kwarantannę lub poddaną izolacji, co do zasady,  jest traktowana na równi z niezdolnością do pracy i stanowi podstawy do ubiegania się o wynagrodzenie za czas choroby lub zasiłek chorobowy. Jednakże czy w okresie tym dopuszczalne jest wykonywanie pracy zdalnej przez pracownika bądź inne osoby zatrudnione?

Kwestia ta uregulowana została wraz z  nowelizacją specustawy covidowej tj. ustawy z 2 marca 2020 r. (Dz. U. poz. 1842 z późn. zm.), na mocy której osoby poddane obowiązkowej kwarantannie, mogą, za zgodą pracodawcy albo zatrudniającego, świadczyć (w trybie pracy zdalnej) pracę określoną w umowie i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie. Tym samym, w przypadku świadczenia pracy w trakcie kwarantanny, nie przysługuje wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy. (art. 4h ww. ustawy). Analogicznie sytuacja przedstawia się w przypadku izolacji w warunkach domowych. Innymi słowy, pracownik bądź inna osoba zatrudniona przebywający na kwarantannie czy izolacji, deklarując chęć  pracy zdalnej w omawianym okresie, otrzymają z tego tytułu wynagrodzenie wynikające z umowy. Natomiast brak deklaracji ze strony pracownika oznacza nabycie prawa do świadczeń chorobowych – wynagrodzenia chorobowego, a w sytuacji wyczerpania prawa do tego wynagrodzenia zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego.

Co istotne, aby pracownik bądź inna osoba zatrudniona nabyli prawo do wynagrodzenia za pracę podczas kwarantanny bądź izolacji pracodawca czy zatrudniający muszą wyrazić zgodę na świadczenie pracy zdalnej. Z kolei pracodawca bądź zatrudniający nie mają możliwości samodzielnego decydowania o wykonywaniu pracy przez pracownika podczas kwarantanny czy izolacji.

Warto w tym miejscu przypomnieć, iż wykonywanie pracy zdalnej  jest możliwe, jeżeli pracownik ma umiejętności, jak i warunki lokalowe czy techniczne do wykonywania takiej pracy oraz jeżeli pozwala na to sam rodzaj pracy.