Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku w interpretacji indywidualnej, decyzja nr 282 (sygn. DI/100000/43/288/2021), wskazał, iż zwrot kosztów poniesionych przez pracownika w związku z wykonywaniem pracy w trybie zdalnym nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.
Jednorazowe świadczenie wypłacone pracownikom miało na celu zrekompensować dodatkowe koszty (m.in. wyposażenia miejsca pracy, energii elektrycznej, Internetu, wody), które pracownicy ponieśli i będą ponosić z uwagi na wykonywanie pracy zdalnej. Pracodawca wskazał, iż wypłacone świadczenia ma stanowić realizację obowiązku zapewnienia przez pracodawcę narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej, jak również obsługi logistycznej pracy zdalnej.
W uzasadnieniu decyzji ZUS wskazał, iż zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w §2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 1949), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych. W związku z tym mając na względzie, iż świadczenie w postaci jednorazowej wypłaty z tytułu zwrotu kosztów poniesionych przez pracowników podczas wykonywania pracy w trybie zdalnym nie zostało zakwalifikowane przez pracodawcę jako przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, organ uznał, iż nie stanowi również podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.