Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w dniu 20 października 2020 r. w sprawie o sygn. akt I SA/GI 617/20 ze skargi podatnika na postanowienie organu w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej, oddalił skargę.
Istota sporu dotyczyła rektyfikacji decyzji w trybie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej, która polegała na zmianie: „art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c” na: „art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a”. W ocenie skarżącego, organ nie mógł dokonać powyższej zmiany, ponieważ zaistniała omyłka nie miała charakteru nieistotnej, gdyż dotyczyła zmiany podstawy prawnej decyzji, a nadto została dokonana po wniesieniu odwołania przez podatnika. Natomiast zdaniem organu dokonane sprostowanie nie stanowi wady istotnej a oczywistą omyłkę, tj. błąd pisarski, zaś jej sprostowanie nie spowodowało nowej oceny stanu faktycznego lub prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że zamieszczenie przez organ w decyzji nieprawidłowej jednostki redakcyjnej („lit. c”, zamiast „lit. a”) nie stanowi wady istotnej decyzji, która miałaby wpływ na merytorycznej rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Z treści uzasadnienia decyzji jednoznacznie bowiem wynika, że organ określił skarżącemu podatek. Wskazana przez organ podstawa prawna jest więc zgodna z treścią uzasadnienia decyzji. Biorąc te okoliczności pod uwagę, przywołanie wspomnianej „lit. c” po wskazaniu jednostki redakcyjnej zamiast „lit. a”, jest niczym innym jak błędem pisarskim, który pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie. Przedmiotowe sprostowanie nie zmieniło bowiem ustaleń organu co do istoty rozstrzyganej sprawy, ani tez nie miało wpływu na jej merytoryczne rozstrzygnięcie. Odnosząc się natomiast do zarzutu sprostowania omyłki po wniesieniu odwołania od decyzji, WSA wskazał, iż w najnowszym orzecznictwie administracyjnym dominuje pogląd, iż przepisy o prostowaniu błędów i omyłek nie zawierają ograniczeń czasowych dokonania tych czynności.